De kracht van het woord 'mama'
Als moeder herken je het ongetwijfeld: je partner zit vlak naast je op de bank, jullie kind heeft een vraag, maar toch klinkt er luid en duidelijk: 'Mama!'. Veel moeders vragen zich af waarom kinderen standaard hun naam roepen, ook als papa of iemand anders net zo goed kan helpen. Er zitten interessante psychologische en gedragsmatige verklaringen achter dit fenomeen.
Hechting en de eerste levensjaren
Vanaf het allereerste moment ontwikkelt een baby een sterke band met de moeder. Niet alleen vanwege de zwangerschap en het fysieke contact tijdens de geboorte, maar ook doordat de moeder vaak het grootste deel van de verzorging op zich neemt in de eerste maanden. Deze intense interactie zorgt ervoor dat kinderen hun moeder als veilige haven zien. Wanneer kinderen spanning, pijn of onzekerheid ervaren, willen ze instinctief terug naar die veilige basis: 'mama'.
De primaire verzorger als eerste aanspreekpunt
Kinderen leren in hun eerste levensjaren wie de meeste consistentie biedt. In veel gezinnen is dat nog steeds de moeder. Ondanks toenemende gelijkheid in de opvoeding, zijn moeders vaak net iets vaker bij kleine kinderen in de buurt. Hierdoor worden zij sneller als eerste aanspreekpunt gezien. 'Mama' wordt daarmee voor een kind synoniem aan troost, oplossing en nabijheid.
Geconditioneerd gedrag door routine
Kinderen zijn gewoontedieren. Gedrag dat succes oplevert, blijft zich herhalen. Wanneer een kind merkt dat het sneller geholpen wordt nadat het 'mama' roept, dan wordt dat de standaard. Zelfs als papa het glas melk net zo goed kan inschenken of het speelgoed weet te vinden, dan nog zal 'mama' de voorkeur krijgen doordat eerdere ervaringen dat gedrag hebben bevestigd.
Hoe ga je hiermee om?
Het kan best frustrerend zijn als je als moeder alles moet oppakken terwijl de andere ouder erbij zit. Toch kun je dit gedrag langzaam afleren door je kind bewust te laten benoemen wat het wil, en met wie. Reageer bijvoorbeeld met: 'Papa zit naast je, vraag het hem maar eens.' Door dit regelmatig vol te houden, leert een kind dat 'mama' roepen niet altijd het gewenste effect oplevert.
Wanneer verandert dit gedrag?
Naarmate kinderen ouder worden en steeds zelfstandiger functioneren, zal het overmatige gebruik van 'mama' vaak vanzelf minder worden. Ze gaan begrijpen dat beide ouders capabel en beschikbaar zijn. Ook buiten het gezin, op school of bij vriendjes, merken ze dat vragen vaak door meerdere mensen beantwoord kunnen worden. Die ervaringen helpen bij het loskomen van het ‘mama-roepen’ in elke situatie.
Een teken van liefde
Al is het vermoeiend, het continu roepen om mama is ook een duidelijk teken van vertrouwen en liefde. Kinderen zoeken degene op waarbij ze zich het veiligst en begrepen voelen. Het is dus ook een bevestiging dat je een belangrijke rol speelt in hun leven. Neem het serieus, maar leer je kind ook dat hulp uit meerdere richtingen kan komen.
