De dagelijkse balans vinden
Als alleenstaande moeder sta je iedere dag voor een pittige uitdaging. Je wilt het beste voor je kind of kinderen, je werk goed doen en ook nog een beetje tijd voor jezelf overhouden. Dat vraagt om een goede balans en af en toe een flinke dosis creativiteit. Ik ben Annie Bank, en via mijn blog neem ik je mee in mijn leven. Mijn ervaringen, twijfels, overwinningen en soms ook mijn frustraties deel ik wekelijks met mijn lezers.
Zo ziet een gemiddelde dag eruit
De dag begint vroeg. Broodjes smeren, schooltassen controleren, controleren of er echt geen gymspullen nodig zijn (al zeggen ze vaak van niet) en dan hop, op de fiets naar school. Vervolgens ga ik aan het werk. Ik werk deels thuis en deels op locatie. Dat vraagt om flexibiliteit én vertrouwen in je opvang. Soms is het een puzzel, maar met de juiste planning red ik het meestal.
Werken met kinderen in huis
Op thuiswerkdagen schrijf ik tijdens de schooluren. Als blogger en freelancer ben ik vrij om mijn tijd in te delen, maar dat betekent niet dat het altijd rustig is. Zodra de kinderen thuiskomen, gaat de laptop dicht. Dan ben ik moeder, taxichauffeur, speelkameraad en luisterend oor.
Tijd voor jezelf maken is een uitdaging
Men zegt weleens: “Je moet goed voor jezelf zorgen.” Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Me-time zit 'm vaak in kleine momentjes. Een warme kop thee als de kinderen slapen, een aflevering van een favoriete serie of even naar buiten voor een wandelingetje. Die momenten zijn zeldzaam, maar goud waard. Ze geven me energie om weer door te kunnen.
Het belang van een netwerk
Als alleenstaande moeder leer je snel dat je een netwerk nodig hebt. Vriendinnen, buren, ouders van schoolgenootjes – iedereen die een keer kan helpen met oppassen of een luisterend oor biedt, is van grote waarde. Ik heb veel steun aan andere moeders, online en offline. Het delen van ervaringen geeft herkenning en maakt dat je je minder alleen voelt.
Volgers maken het bijzonder
Wat me altijd op de been houdt, is de betrokkenheid van mijn lezers. Elke reactie, elk mailtje en elk gedeeld bericht geeft mij het gevoel dat ik niet alleen ben. We vormen een community van mensen die elkaar begrijpen, zonder oordeel. Dat maakt bloggen voor mij meer dan een hobby. Het is een manier van leven geworden.
Waarom ik blijf delen
Mijn leven is niet perfect, verre van zelfs. Maar dat is nu juist wat ik wil laten zien. Het echte leven. Geen gepolijste plaatjes, maar momenten van vreugde én wanhoop. Door open te zijn, hoop ik anderen te inspireren en het gevoel te geven dat ze niet alleen staan. Want daar draait het uiteindelijk om: elkaar steunen, ook als het moeilijk is.
